پزشکان جهت تعیین شرایط وزن و گروه‌بندی آن از واحدی بنام شاخص توده بدنی یا BMI استفاده می‌کنند.به زبان ساده میتوان گفت در صورتیکه وزن بدنی فرد نسبت به قد او بسیار بیشتر باشد چاق محسوب خواهد شد. شاخص توده بدنی وزن ایده‌آل را با توجه به قد نشان می‌دهد که این عدد بین ۱۸/۵ تا ۲۴ می‌باشد. شاحص توده بدنی ۲۵ تا ۲۹ نشان از اضافه وزن داشتن شخص داشته و در صورتیکه این عدد بین ۳۰ تا ۳۹ باشد، شخص چاق محسوب خواهد شد.و افراد دارای BMI بالای ۴۰  دارای چاقی مفرط بوده که شاخص توده بدنی آنان ۴۰ و بالاتر است که چاقی مفرط این بیماران با توجه به مقدار BMI آنان درجه‌بندی خواهد شد. محاسبه شاخص توده بدنی ارتباطی با سن و جنسیت نداشته و برای مردان، زنان، کودکان و بزرگسالان به یک شکل محاسبه و در نظر گرفته می‌شود.توجه داشته باشید که عدد BMI فقط جهت مشخص کردن کلی و تقسیم افراد بعنوان لاغر، نرمال، دارای اضافه‌وزن و چاق یا دارای چاقی مفرط بکار رفته و بصورت دقیق و علمی میزان خطر چاقی، مقدار چربی یا عضله و یا بررسی استخوان‌بندی شخص را انجام نمی‌دهد. جهت بررسی کامل وضعیت فرد نیاز به ارزیابی‌های تخصصی پزشک و انجام آزمایشات می‌باشد. بطورکلی BMI از باقی روشهای محاسبه و بررسی وزن سریعتر و اسانتر بوده و بهمین علت در تمام دنیا بعنوان یک واحد اندازه‌گیری مشترک و کلی در خصوص بررسی وزن افراد می‌باشد. جهت محاسبه BMI یا شاخص توده بدنی وزن به کیلوگرم تقسیم بر قد به متر به توان ۲ می‌شود.

همواره باید این نکته را مدنظر قرار داد که بی‌ام‌آی فقط یکی از معیارهای مربوط به تعیین واجدین شرایط عمل جراحی چاقی است و‌ قائدتاً معیارهای دیگری هم وجود دار‌د که برخی اوقات مورد استفاده قرار میگیرند.